நினைவுகளில் என்றும் அவள்!

கார்மேகம் கதிர்மறைக்க
மெல்லிய குளிர்காற்று முகம் வருடியது
அவசரத்தில் நான் வீடு நோக்கி
நடந்து கொண்டிருந்தேன்.
திடீரென
முகத்தை வருடிய
துப்பட்டாவை விலக்கிப்பார்த்தேன்
அழகிய கண்கள் மன்னிப்பை விழிக்க
உதடுகளைக் குவித்து
மெல்லிய சிரிப்புடன்
மன்னிப்பு கேட்டாள்
மாலை இருட்டிலும்
பிரகாசித்த அவளது
கதைபேசும் விழிகளுடன்
கதைபேச மறுத்தது விழிகள்!
தடுமாறிப்போனது இதயம்!


மோனலிசா ஒவியத்திற்கு போட்டியான
குறும்புத்தனமா என
பதில் தேடி தோற்றது மூளை
அவள் பார்வையின் வசிகரம்
கண்களின் சொர்க்கமாயின
மெலிதான சிரிப்பு
உணர்ச்சியலைகளை உருவாக்கிக்கொண்டிருக்க
கட்டிலில் புரண்டு புரண்டு படுத்த போது
அம்மா கேட்டாள் சுகமில்லையா? என்று
அசடுவழிந்தேன் ஒன்றுமில்லை அம்மா என்று

ஒரே பார்வையில் என்னை
வசீகரித்தவள்
நினைவுகளின் நிஐத்திற்காக
நினைவுகளில் அவளைச்சுமக்கின்றேன்
நம்பிக்கைதானே வாழ்க்கை!.